Terapia współuzależnień Warszawa

Czym jest współuzależnienie?

Bliska relacja z osobą uzależnioną może wpływać na zachowanie danej osoby. Współuzależnienie od alkoholu to destrukcyjne wzorce i zachowania, które rozwijają się jako adaptacja do współżycia z uzależnionym. Termin ten stosuje się tylko w odniesieniu do partnerów lub małżonków takiej osoby. Nie dotyczy innych bliskich współmieszkańców, np. rodziców czy dzieci. Koniec współuzależnienia może zostać osiągnięty m.in. przez zakończenie relacji.

Objawy współuzależnienia:

• przejęcie obowiązków domowych i rodzinnych uzależnionego (np. samodzielne utrzymywanie domowników),
• koniec zwracania uwagi na własne potrzeby i dostosowanie swojego życia do uzależnionego,
• utrzymywanie „poczucia normalności”, np. poprzez zaprzeczanie, że uzależnienie od alkoholu jest problemem,
• wyrozumiałość i tolerancja dla destrukcyjnych zachowań uzależnionego,
• potrzeba kontrolowania sytuacji,
• niska samoocena oraz poczucie pustki u osoby ze współuzależnieniem, a nawet pogorszenie stanu zdrowia.

Jak rozwija się współuzależnienie?

Zachowania i mechanizmy, które mają na celu dostosowanie się do życia z uzależnionym, często rozwijają się powoli. Z początku może dochodzić do niezauważania lub wypierania narastającego problemu. Bagatelizowane są objawy świadczące o tym, że uzależnienie, np. od alkoholu, postępuje i ma coraz bardziej destrukcyjny wpływ na życie rodzinne.

Partner, którego dotyczy problem, doświadcza różnych zachowań ze strony uzależnionego, które burzą domowy spokój oraz oznaczają koniec zaufania. Może to prowadzić do rozwoju negatywnych emocji, takich jak żal, gniew czy rozgoryczenie względem bliskiego, które bywają zamykane wewnątrz siebie. Osoby, których dotyka współuzależnienie od alkoholu, często próbują same poradzić sobie z problemami – nie myślą o terapii albo nawet o pomocy innych bliskich osób.

Jak wygląda terapia współzależenia?

Chęć osiągnięcia końca destrukcyjnych mechanizmów adaptacyjnych może być pierwszym krokiem do uzyskania pomocy. Terapia może być długim procesem, ponieważ pacjent zmaga się z problemami dwóch osób: siebie oraz osoby uzależnionej, która wpływa na jego życie. Może mieć ona formę indywidualną lub grupową.

Koniec współuzależnienia ma na celu przywrócenie pacjentowi poczucia indywidualizmu oraz wiary w siebie. Terapia zakłada naukę asertywności, stawiania granic oraz dbania o własne potrzeby. Jej przeprowadzenie może prowadzić do poprawy sytuacji w rodzinie. Terapia współuzależnienia od alkoholu może być prowadzona jednocześnie z pomocą osobie uzależnionej, która zdecydowała o końcu nałogu.